Περπάτησες στο διαφορετικό,
μόνη σου εντελώς
ίσως μερικές φορές
δυο φίλες μακρυνές
σκεφτόσουν και γελούσες.
Στην άκρη του πεζοδρομίου
σαν κατάρα υπεραστική
σου 'γνεφε η μοναξιά
μαζί με μια σκουριασμένη ανάμνηση
αλλοτινής ζωής.
Μα ήσουν τόσο έξυπνη,
με ευφυΐα που ξεπέρναγε το άθλιο
της νορμάλ υποκουλτούρας
κι έτσι συγχώραγες συνεχώς
εκείνους που δεν συγχώρησαν ποτέ ούτε τον εαυτό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου