Μαζί κι εγώ μονάχος

Μέσα στο σκοτεινό μα τόσο ανάλαφρο τοπίο

Με δύο χέρια παγωμένα απ' το κρύο

Δρομάκι δύσκολο και σκοτεινό περνάμε
Γύρω μας κύματα κι αστραπές γυρνάνε
κι εμείς βαδίζουμε, πατώντας στα νερά χωρίς πυξίδα.

Το τείχος δίπλα μας υγρό και κουρασμένο
Πόσα χτυπήματα βρήκε απ' το πεπρωμένο;
και πόσα βήματα μακρυά είναι για μας η αγάπη;

Ένας καθρέφτης σκοτεινός, πελώριος μας κυκλώνει
Αυτό το κόκκινο φωτάκι όλο και δυναμώνει
και δυο ψιχάλες μας βάπτισαν απόψε χέρι-χέρι.

Μα κάπου στάθηκες εσύ, κοιτάξαμε πιο πίσω
Μες τον καθρέπτη έψαχνα δρόμο να περπατήσω
τότε μαζί και ξαφνικά βήματα κάναμε μπροστά.

Στο τέλος φτάσαμε εκεί, κοιτάξαμε τριγύρω
Σ' ένα παγκάκι κάθισα, στον ώμο σου να γύρω
πάει να σ' έχω αγκαλιά, πάνε στο πρόσωπό μου τα μαλλιά σου.

Μέσα στο σκοτεινό μα τόσο ανάλαφρο τοπίο
Με δύο χέρια παγωμένα απ' το κρύο
ένιωσα πως είναι κανείς να αγκαλιάζει την αγάπη.