Πέρασα από λαιστρυγόνες και συμπληγάδες
για να σε βρω να κάθεσαι σκεπτική και μόνη
στην ακρογυαλιά μιας παραλίας δίχως ηλιοβασίλεμα
και σου είπα:
'' έ συ, κυρά, με τα όμορφα μαλλιά, για δεν έρχεσαι μαζί μου;
η σκέψη σου άνετα μπορεί να ξεκουραστεί στα χέρια μου
μαζί με το κορμί σου, μέχρι το επόμενο ηλιοβασίλεμα''
Με κοίταξες με δυο μάτια γεμάτα δάκρυα και υπομονή,
θλιμμένη μα παρά ταύτα χαρούμενη και μου απάντησες:
'' δε ζητώ ξεκούραση ξένε μου,
μα αν μου βρεις ηλιοβασίλεμα, θα μείνω για πάντα στα χέρια σου,
δική σου για μια ζωή. Πρόσεχε με όμως να με κρατάς,
γιατί σαν δω ξανά το ηλιοβασίλεμα θα φύγω,
όπως έκανα όταν με βρήκες''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου