volcano

δεν ξυπνώ πλάι σου... 
πλάι σε καμία δεν κοιμάμαι... 
μα σε ποθώ... κι ας μη σε ξέρω... ακόμη...
να μυρίσω τα μαλλιά σου δεν μπορώ... 
ούτε να νιώσω πως αναπνέεις δίπλα μου... 
δεν υπάρχεις πια και ακόμη... 
δεν υπάρχεις πια και ακόμη... 
σε ψάχνω, ναι... σε βρίσκω, όχι... 
σε βρήκα αργά, σ' έχασα νωρίτερα...
σε έχασα... δεν σε είχα ποτέ κι ας σε θυμάμαι...
παραλογίζομαι όσο πάει... μα δεν πάει πουθενά χωρίς εσένα... 
δεν υπάρχεις πια και συγνώμη... που αρνούμαι να διαλέξω... 
αλλά δεν έχω επιλογές... 
και τι να πω για σένα,
που σε γνώρισα εχθές και σε ζητούσα πάντα;
αγάπες που 'μειναν μισές σπίτια χωρίς βεράντα...
έτσι... σαν να μην υπήρξα ποτέ μέσα στο άκαρπο μέλλον 
που φωλιάζει στην καρδιά σου κυνηγημένο από το παρελθόν μου... 
είναι τρεις το πρωί κι ο ύπνος με περιφρονεί 
όπως η ηλιόλουστη μέρα καίει την καρδιά του Νοέμβρη...