Η δικτατορία της ιδιοκτησίας

Κάπως τα νήματα της ζωής
αυτά που μας ενώνουν, λέει·
τώρα κάπως παράξενα γίναν σκοινιά
και μας χωρίζουν.
Η δική σου ζωή
Η δική μου ζωή
Τα δικά μου όνειρα
Τα δικά σου όρια

Η δικτατορία της ιδιοκτησίας,
περιουσιών και συναισθημάτων.

Κάπου όλα ανήκουν
κι εμείς πασχίζουμε το ίδιο.
Πιο εύκολα ξεπουλάς
ένα όνειρο για λίγα ευρώ
παρά ανταλλάσσεις
έν' αυγό για λίγο γάλα.
Ξεχάσαμε
πως χρειάζεται χώρος
και για νέους ανθρώπους
για αυτούς που έρχονται μετά από μας·
τους ξεχάσαμε σαν φαγητό στα μικροκύμματα.
Ανάθεμα σ' όλο το σύστημα
που τόσο περίπλοκα καλύπτει
την ανοησία που το διέπει.

Κάπως, λέω, τα γαμονήματα της ζωής
σπάσανε και από πάνω μας
κρέμονται
σαν ηλεκτροφόρα καλώδια.
Μας καίνε
μα κανείς δε δίνει μία.
Κάθε λεπτό σκοτώνουμε έναν αιώνα ζωής
ξανά και ξανά·
κάθε λεπτό τριών μηνών χαμόγελα
πάνω στη γέφυρα της δίψας
οδεύουν προς το θάνατο.

Αλλά στ' αρχίδια μας.