Το μικρό χαμόγελο

Το μικρό χαμόγελο
κακοποιημένο απ' τους παλιούς ανθρώπους
χάθηκε μέσα στο μετρό, τους υπονόμους και τα φορτηγά.

Μέρα και νύχτα μόνο του
να κλαίει γιατί κρύωνε, να κλαίει γιατί θυμάται
πως τα πράγματα κάποτε ήταν καλύτερα.

Μα συνέχισε να γυρνά
από στόμα σε στόμα προσπαθώντας να κρατηθεί
σε μια ζωή που δεν είχε χώρο πλέον γι' αυτό.

Ούτε τα παιδάκια
δεν άνοιγαν την πόρτα τους στο μικρό χαμόγελο
μιας και δεν έπρεπε, λέει, να μιλάνε σε αγνώστους.

Και τέλειωσε το δάκρυ του
και το μικρό χαμόγελο θα χανόταν για πάντα
μέσα στο μεγάλο κλάμα που είχε μείνει ζωντανό.

Ώσπου,
ένα μικρό κορίτσι μετά από δύο μέρες πείνας
βρήκε κάτι να φάει ψάχνοντας στα σκουπίδια,
εκεί βρήκε το μικρό χαμόγελο να ξεψυχά
το πήρε στα χέρια της και του 'δωσε ένα φιλί.

Κάπως έτσι η μικρή Σμαρώ
έσωσε το μικρό χαμόγελο...