Πνίξαμε τις σιωπές
με αλκοόλ
και κάνουμε όνειρα μεθυσμένα.
Μιλάνε τώρα οι σιωπές
χωρίς ειρμό
και μοιάζουν τα κορμιά με δί-στιχα.
Τα ποτηράκια άδειασαν
και πίνουμε τη θλίψη
χωρίς παγάκια και νερό.
Έτσι, τώρα, ακροβατώ
σε ένα κόσμο σιωπηλό
χωρίς ματάκια να κοιτώ
με φόντο το χαριτωμένο δειλινό
σε ένα κόσμο αδειανό.
Γι' αυτό τραγούδα αγάπη μου
πες για την κόλαση
δες τον παράδεισο
κι έλα βγάλε με από δω
από την κρύα μου άβυσσο.
Έτσι τα όνειρα κοιμούνται
ενώ οι αναμνήσεις μας κερνούν
ακόμη ένα ποτηράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου