και σου μίλησα.
Η ηχώ της κραυγής μας
χαμουρευόταν καθέξην με το απέραντο.
Άλλη μια νύχτα ησυχίας
πάνω στην ερημιά της συνύπαρξής μας.
"Έλα να αγκαλιαστούμε, σου λέω, είναι η μόνη έξοδος"
Με κοιτάς με τα μάτια κλειστά.
Δυστυχώς αποκοιμήθηκες
και δε ρισκάρω να σε ξυπνήσω.
Απόψε τα σκαλιά φωτίστηκαν
για άλλη μια φορά, η κάθοδος είναι ασφαλής.
Το πρωί θα μας βρει δίπλα-δίπλα μα ποτέ μαζί.
FIN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου