Το Συρματόπλεγμα

Σε αναζήτησα
λίγο πριν βγω από την πόρτα.
Μάταια,
έσκυψα το κεφάλι κι έφυγα.
Κοίταξα πίσω
κι απ' όλο μας το παρελθόν
όρθια έχει μείνει μόνο η εξώπορτα
και το παιδί μας
που παίζει τώρα στην αυλή.

"Μη βγεις έξω απ' το συρματόπλεγμα"
Φωνάζουμε κι οι δυο
κοιτιόμαστε βουρκώνουμε
κοιτάμε το ρολόι
μετρά αντίστροφα.

Ο χρόνος είναι πάντα λίγος
κι εμείς είμαστε πάντα μικροί.
Μόνο το παιδί μας μεγαλώνει.
Μακάρι να σπάσει το συρματόπλεγμα
και να μας απορρίψει.

Έφτασε η ώρα
βάζω μπρος, φεύγω
η σκέψη μου μένει ακίνητη
για ακόμη μια φορά.