Αλκοόλ, Τσιγάρα κι ο Ποπάυ

Αλκοόλ,
να και κάτι που δεν θέλω να σταματήσω
ποτέ δεν υπήρξα αυτό που λέμε αλκοολικός
αλλά θα μου πεις τα ίδια λένε κι οι άλλοι
οι πτωχοί αλκοολικοί.
Απλά η εγκεφαλική μου κατάσταση με το αλκοόλ
είναι διαφορετική,
όχι δεν γίνομαι πιο κοινωνικός και τέτοιες αηδίες
απλά μου αρέσει όταν κάνω κεφάλι
είναι σαν ένα διάλειμμα απ' τις νόρμες
της αψεγάδιαστης λογικής, λέμε τώρα
γιατί και χωρίς αλκοόλ
ποτέ δεν είχα αυτό που λέμε καθαρό μυαλό.
Υπήρχε πάντα μέσα μου η αίσθηση
ότι κάτι δεν καταλαβαίνω και πως κάποιοι δεν θα με καταλάβουνε ποτέ.
Ας ανάψουμε ένα τσιγάρο
είναι καλό και το συστήνω ειδικά το καλοκαίρι
σε μερικές περιστάσεις διώχνει τα κουνούπια
και όχι μόνο,
ουσιαστικά ο καπνός που εκπνέω
μοιάζει να απεικονίζει τα σωθηκά μου
ακανόνιστα και ρευστά
πάντα σε αντίθεση με την εξωτερική άποψη.
Γιατί υπάρχει και η εσωτερική άποψη
αυτή που την κρατάμε για τον εαυτό μας
αλλά μάλλον σπανίζει πλεόν.
Και τώρα έρχομαι στο κυρίως θέμα
το σπανάκι
δεν μπορώ να καταλάβω γιατί
ο Ποπάυ έτρωγε σπανάκι
από μικρός απορώ
κι έπειτα γιατί όταν γίνεται
και τρώω εγώ σπανάκι
είναι πάντα στη μορφή του σπανακόρυζου,
καλό για να μην κακοκαρδίσουμε και τη μάνα
αλλά ποτέ δεν είδα τα μπράτσα μου
να πρίζονται μετά.
Λες να έπαιρνε ντόπα κι ο Ποπάυ;