Πέντε και μετά Σιωπή

Σε φάγανε τη μέρα της Δημοκρατίας 
που σκοτώνει τα παιδιά της
για ένα κομμάτι ειρήνης
για ένα κομμάτι ψωμί.


Κι εσύ ανάσαινες τον ήχο του θανάτου
που ήρθε να σε βρει λαχανιασμένος
από την πολλή δουλειά
που του 'χουν δώσει οι άνθρωποι.


Πιο χέρι σε τράβηξε στα γνώριμα σου μέρη
δεν θα το μάθουμε ποτέ
μόνο το φιλί του θειού σου
πριν μας φύγεις
σου θύμισε πως υπάρχει αγάπη πίσω.


Κι εγώ μέσα στο κόκκινο
να σπρώχνω την καρδιά σου
για μια ακόμη ευκαιρία
σε αυτή τη ζωή που σε ξέκανε
πριν πεις ένα παραμύθι σε παιδί
πριν ακούσεις μια συγνώμη.


Σε φάγανε τη μέρα που δε δούλευες
σε ξένα χέρια, για ξένα λεφτά
τη μέρα που το όνειρο
φιλάει τα χέρια της ζωής
μετά από λίγες ώρες ξεκούρασης.


Πέντε μαχαιριές μακρυά
και βρήκες τη γαλήνη
πέντε μαχαιριές πίσω σου
μια κοινωνία πνιγμένη στο αίμα
όλων των αθώων που γίνονται ένοχοι.


Όλοι θεατές
τα μάτια κλειστά
τα χέρια κρύα.


"αφιερωμένο σε έναν παιδί 21 ετών
έναν νεκρό Αλβανό μετανάστη 
που δολοφονήθηκε από φίλο του στην πλατεία του Πλωμαρίου την Κυριακή 14-11-10"