Έχει φεγγάρι εκεί που είσαι;

Έχει φεγγάρι εκεί που είσαι;

Αυτό με ρώτησε και χάθηκε ψηλά
με το φως του φεγγαριού
να σβήνει τα τελευταία βήματά της.

Έχει φεγγάρι εκεί που είσαι;

Αυτό τη ρώτησα και έκλεισα τα μάτια...

Πέντε και μετά Σιωπή

Σε φάγανε τη μέρα της Δημοκρατίας 
που σκοτώνει τα παιδιά της
για ένα κομμάτι ειρήνης
για ένα κομμάτι ψωμί.


Κι εσύ ανάσαινες τον ήχο του θανάτου
που ήρθε να σε βρει λαχανιασμένος
από την πολλή δουλειά
που του 'χουν δώσει οι άνθρωποι.


Πιο χέρι σε τράβηξε στα γνώριμα σου μέρη
δεν θα το μάθουμε ποτέ
μόνο το φιλί του θειού σου
πριν μας φύγεις
σου θύμισε πως υπάρχει αγάπη πίσω.


Κι εγώ μέσα στο κόκκινο
να σπρώχνω την καρδιά σου
για μια ακόμη ευκαιρία
σε αυτή τη ζωή που σε ξέκανε
πριν πεις ένα παραμύθι σε παιδί
πριν ακούσεις μια συγνώμη.


Σε φάγανε τη μέρα που δε δούλευες
σε ξένα χέρια, για ξένα λεφτά
τη μέρα που το όνειρο
φιλάει τα χέρια της ζωής
μετά από λίγες ώρες ξεκούρασης.


Πέντε μαχαιριές μακρυά
και βρήκες τη γαλήνη
πέντε μαχαιριές πίσω σου
μια κοινωνία πνιγμένη στο αίμα
όλων των αθώων που γίνονται ένοχοι.


Όλοι θεατές
τα μάτια κλειστά
τα χέρια κρύα.


"αφιερωμένο σε έναν παιδί 21 ετών
έναν νεκρό Αλβανό μετανάστη 
που δολοφονήθηκε από φίλο του στην πλατεία του Πλωμαρίου την Κυριακή 14-11-10"

Αγάπη σε Σύγχρονους Καιρούς

Σε ρώτησα κοινωνικά:
Μ' αγαπάς;
Μου απάντησες προσωπικά:
Σε λατρεύω.
Σου λέω πως δε μου φτάνει
και με κατηγορείς Εγωιστή.

Περιοδικές εκφράσεις
θαυμασμού
Αντιδικίες με υπόγειες
διαθέσεις
Ηδονή διακεκομμένη
από την καθημερινότητα
και λαστιχιένιες προφυλάξεις
Ο σύγχρονος έρωτας
σκοτώνει την αγάπη
στο επόμενο επεισόδιο...

Δεν είμαι εκεί, δεν είσαι εδώ...

Πόσο να άργησε μαζί σου, άραγε, νά ρθει το σκοτάδι;

Πώς μας έκανε τη χάρη το φως να μείνει μέχρι τα μεσάνυχτα;

Αν κάτι μου έλειπε είναι η συντροφιά σου

κι αν κάτι μπόρεσα να μοιραστώ είναι η μοναξιά μου,

μεγαλωμένη μ' όνειρα κι ελπίδες.

Δίχως ειρμούς κι ορισμούς

σε πήρα αγκαλιά σε μια αβέβαιη στιγμή

δίπλα σ' ένα τεράστιο μέλλον.

Ένα μέλλον που μόνο στη φαντασία μας χωρά.

Μόνο να σε ακουμπώ στα χείλη

όταν κοιμάσαι τα μεσάνυχτα πάνω στο μπράτσο μου.

Μου 'φτανε για ν' αντέχω το σκοτάδι

που με έγδερνε για αντίποινα

ενώ εσύ κοιμόσουν μέσα στο φως.

Τα μάτια μου κλείναν

μα τα όνειρα σου έρχονταν δίπλα μου

κάθε βράδυ που 'κλαιγα γοερά στο ύπνο μου, 

σε μια στάση βρεφική.

Μπορεί όλα τα λογικά να υπάρχουνε ακόμη
κι όλα τα άλλα να χάθηκαν με μια συγνώμη,
με ένα αντίο και με ένα βλέμμα.
Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω
παρά μόνο το ακατόρθωτο.

Η ψυχή μου βαστάει έναν ουρανό από πολλά

κι εγώ είμαι μικρός για Άτλαντας.

Δεν έχω τίποτα άλλο να σου πω.

Δεν ήθελα ποτέ να γίνω αυτός που είμαι, μα έγινα.

Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω.

Γράμματα, λέξεις και αίσθημα.

Είναι ότι έχω, είναι το παν μου

κι είναι δικό σου.