Α.
Πάλι διαφορετικά σκέφτηκα
πως τα πράγματα μας οδηγούν
σε αυτό το μέρος
που όλα φαίνονται ίδια
και τίποτα δεν είναι όπως πριν,
πολλοί το λεν Αδιέξοδο.
Εγώ πάλι το θεωρώ
την μόνη έξοδο
κι ας μην έχει νόημα.
Ποιός μαλάκας είπε
πως πρέπει να έχει νόημα η έξοδος;
Μόνο η είσοδος έχει νόημα
και όταν αυτό παύει
τότε βρίσκουμε την έξοδο.
Και για την αγάπη η μόνη έξοδος
είναι αδιέξοδος.
Α.Α.
Παρόμοιες λέξεις χωρίς αντίκρυσμα
λέω και μου λεν συνεχώς.
Η υπερκατανάλωση των λέξεων
είναι λίγο καλύτερη απ' το φαστφούντ.
Σε ξέχασα δίχως ίχνος ανάμνησης
μια συνωμοσία της λήθης εναντίον μας.
Ξύπνησα μέσα στο εφιάλτη
που μου θύμιζε τα άδεια μου χέρια,
άδεια από 'σένα
αφού σε αποχαιρέτησα
σε εκείνο το τρένο που δεν πρόφτασα ποτέ.
Γαμώ την καθημερινότητα και την ανεργία των στιγμών,
όταν τις έχεις ανάγκη
εκείνες κείτονται άπραγες δίπλα σου
κι εσύ προχωράς μηχανικά κι αόριστα στο μέλλον.
Α.Α.<Γ
Πόσο σε θυμάμαι ώρες-ώρες
και μερικές φορές σε νιώθω δίπλα μου.
Σαν τότε που σ' αγαπούσα και σ' είχα αγκαλιά.
Αυτές τις ώρες που σε θυμάμαι
είμαι πάντα μόνος.
Αποκλειστικά και μόνο για σένα,
εγκόσμια απόκοσμος.
Γιατί;
Δεν ξέρω μα χώρισα τη ζωή μου
πριν καταλάβω ότι δε ζω χωρίς αυτή,
έτσι έγινε και με σένα.
Τελικά,
το μόνο θηλυκό που δεν χώρισα ποτέ μου
είναι η μοναξιά μου.
Πάλι διαφορετικά σκέφτηκα
πως τα πράγματα μας οδηγούν
σε αυτό το μέρος
που όλα φαίνονται ίδια
και τίποτα δεν είναι όπως πριν,
πολλοί το λεν Αδιέξοδο.
Εγώ πάλι το θεωρώ
την μόνη έξοδο
κι ας μην έχει νόημα.
Ποιός μαλάκας είπε
πως πρέπει να έχει νόημα η έξοδος;
Μόνο η είσοδος έχει νόημα
και όταν αυτό παύει
τότε βρίσκουμε την έξοδο.
Και για την αγάπη η μόνη έξοδος
είναι αδιέξοδος.
Α.Α.
Παρόμοιες λέξεις χωρίς αντίκρυσμα
λέω και μου λεν συνεχώς.
Η υπερκατανάλωση των λέξεων
είναι λίγο καλύτερη απ' το φαστφούντ.
Σε ξέχασα δίχως ίχνος ανάμνησης
μια συνωμοσία της λήθης εναντίον μας.
Ξύπνησα μέσα στο εφιάλτη
που μου θύμιζε τα άδεια μου χέρια,
άδεια από 'σένα
αφού σε αποχαιρέτησα
σε εκείνο το τρένο που δεν πρόφτασα ποτέ.
Γαμώ την καθημερινότητα και την ανεργία των στιγμών,
όταν τις έχεις ανάγκη
εκείνες κείτονται άπραγες δίπλα σου
κι εσύ προχωράς μηχανικά κι αόριστα στο μέλλον.
Α.Α.<Γ
Πόσο σε θυμάμαι ώρες-ώρες
και μερικές φορές σε νιώθω δίπλα μου.
Σαν τότε που σ' αγαπούσα και σ' είχα αγκαλιά.
Αυτές τις ώρες που σε θυμάμαι
είμαι πάντα μόνος.
Αποκλειστικά και μόνο για σένα,
εγκόσμια απόκοσμος.
Γιατί;
Δεν ξέρω μα χώρισα τη ζωή μου
πριν καταλάβω ότι δε ζω χωρίς αυτή,
έτσι έγινε και με σένα.
Τελικά,
το μόνο θηλυκό που δεν χώρισα ποτέ μου
είναι η μοναξιά μου.
3 σχόλια:
tetoio poiima me tetoio tropo pou to parousiazeis den 8a egrafa egw pote.. alla marese para poli autos o tropos ....
Ωραία σύλληψη, δυνατές αλήθειες, απίστευτη τελευταία πρόταση!
Μπράβο, φίλε!!!
σε ευχαριστώ μαιράκι!!
Δημοσίευση σχολίου