Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Μάνα κι όμως γεννηθήκαμε

Τι να πω και εγώ
Τι να πω και εγώ
στη μάνα μου
που προσπαθεί να με ταΐσει ακόμη
που δε μπορεί να μου πει μία συγνώμη
γιατί ποτέ δεν ήταν αυτή που έφταιξε
γιατί ποτέ σου δεν ρωτάς όταν γλυστράς, αν έβρεξε.

Θέλω να δει κι αυτή
Θέλω να δει κι αυτή
εμένα μόνο μου
που καρτερώ συνέχεια το νεαρό του πόνου μου
που βρίσκομαι παντού μα και στον κόσμο μου
γιατί πάντοτε προσπαθώ ένα ευχαριστώ να πω;
γιατί πάντοτε κι εδώ παρηγοριά ζητώ;

Λένε πως εκπαιδεύεσαι
Λένε πως εκπαιδεύεσαι
φτωχά σαν ζεις
που χίλιες σκέψεις λύνεις το βράδυ για να κοιμηθείς
που λες πως μόνος σου σε ποιο σανίδι θα σταθείς;
γιατί κάθε χαρά την έζησα με πολύ πόνο;
γιατί η μοναξιά αγάπησε εμένα μόνο;

Και γέννησε λένε η μάνα το παιδί
και το φερε στον κόσμο για να λυτρωθεί.
Έτσι γεννήθηκα κι εγώ
συνέχεια να μονολογώ:
"μας γέννησε η ζωή, την μάνα μου κι εμέ παιδί"

Δεν υπάρχουν σχόλια: