Αχνίζει το φαΐ
τα χέρια πιάνουν,
η σκέψη 'ναι γνωστή
μύρια φορά την κάνουν.
Βάλτος είναι βαθύς
που μέσα του γεννιέσαι
και έξω έρχεσαι ευθύς
μόνο σαν αγαπιέσαι.
Λίγο κρατάν τα υπόλοιπα
μ' αυτό είναι για πάντα,
από τα χαμιλόσπιτα
ως την ψηλή βεράντα.
Κάνω μονάχα μια ευχή
ίσως να 'ναι και τάμα,
στ' όνειρο να δω ζωή
και στη ζωή το θάμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου