Αυτός που αγάπησες

Θα 'θελα να ξαναγίνω αυτός που αγάπησες
ζωντανός κι ευαίσθητος
πονηρός κι αθώος.
Πάντα δίπλα σου με ένα χαμόγελο ζεστό.
Να 'μαι αυτός που θαύμαζες
με τα πανέξυπνά σου μάτια
κι αυτός που χάϊδευες στοργικά
με τα εύμορφα σου δάχτυλα.

Λένε συχνά πως για να σε αγαπήσουν οι άλλοι
πρέπει πρώτα να αγαπήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Τι αστείο, ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην περίπτωσή μου
αδιανόητο κι ας ακούγεται τόσο εύκολο.

Εγώ δεν αγαπώ γενικά τους άλλους
μήτε τον εαυτό μου πάντα αγαπώ.

Για αυτό σου λέω, δεν με νοιάζουν οι φιλοσοφίες
οι σειρές και ο χρόνος, ο παρακείμενος.

Ένα μόνο με νοιάζει, τίποτα άλλο.

Θα 'θελα να ξαναγίνω αυτός που αγάπησες
γιατί μονάχα τότε αγάπησα κι εγώ εμένα.

Απωθημένο

Τελικά μόνο όταν το απωθημένο καταφέρνει
και σε πλησιάζει Ξανά
καταλαβαίνεις ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα ανάμεσα σας.
Είσαι ίδιος μέχρι το τελευταίο σου κύτταρο
κι εκείνη εγκλωβισμένη στο ίδιο απωθημένο μένει απαράλλαχτη.

Ο χρόνος που περίμενες ότι θα τα γιατρέψει όλα
αυτός ο χρόνος που κάποιοι αποκαλούν σχετικό
τελικά
ο χρόνος είναι Άσχετος
όταν ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχει απωθημένο.

Είσαι όμως ζωντανός ξανά, βλέπεις ξανά την ευκαιρία για το λάθος
που κάνει την καρδιά σου να χτυπά και την ανάσα σου να ασθμαίνει

και η αυτοπειθαρχία σου μοιάζει με καραμέλα
προορισμένη να λιώσει με το πρώτο φιλί.

Τελικά μετά από τόσο καιρό που δεν ήξερες γιατί συνεχίζεις
πλέον κατάλαβες ότι δεν συνέχιζες εσύ
ούτε εκείνη προχωρούσε
παρά εγκλωβιστήκατε στην στιγμή της έκρηξης του χωρισμού σας
μια εκωφαντική σιγή που λύθηκε ξαφνικά
με το βλέμμα μια τυχαίας συνάντησης.

Δεν υπήρχαν κομμάτια, το απωθημένο τα είχε κρατήσει όλα άθικτα.

Άθικτα και ατελή όπως ήταν κι η αγάπη
πριν γνωρίσει τον έρωτα.