Μια λέξη

Τα λόγια σου
μοιάζαν με χάδια που άπλωνες ανάμεσά μας.
Το βλέμμα σου
απλά έδινε νόημα στο φως.
Εγώ σου μίλαγα
κι έβρισκα λέξεις
για να σου φανερώνω την ομορφιά
που υπάρχοντας δημιουργούσες.
Και έπειτα
κοίταξα στο σκοτάδι
για να φανταστώ μια στιγμή
τη ζωή χωρίς μαζί, δίχως εσένα.
Και κάπως έτσι σ' έχασα,
όπως ακριβώς το ήθελα
όπως το 'χα σχεδιάσει, τυχαία.
Τώρα πάλι μόνος
δίπλα σε ένα πρωινό
πλάι σ' ένα ξημέρωμα
κάτω από μια νύχτα
δίχως κανένα νόημα.
Νόημα:
η φαντασία που ερωτοτροπεί με τη λογική.
Δεν θέλω να σε δω,
τώρα συνήθισα να βλέπω στο σκοτάδι.
Δεν σε χρειάζομαι,
τώρα συνήθισα να υπάρχω
δίχως να ζω, έτσι απλά.

Μια λέξη
είχα κρύψει από σένα,
Εμένα.