Μέσα απ' τον καθρέφτη

Θα ήθελα να σου μάθω να πετάς
να ξεφεύγεις απ' τα δύσκολα
μα αυτό είναι εύκολο.

Θα ήθελα να σου μάθω να πατάς
να περπατάς μέσα στα δύσκολα
μα αυτό είναι εύκολο.


Ναι ηρέμησε εγώ είμαι εδώ
όχι ότι θα είμαι για πάντα
τα δύσκολα είναι ένα σωρό
μα δεν κρατάν για πάντα.


Τα μαλλιά σου ελεύθερα
το δέρμα σου ανέγγιχτο
κι η ψυχή σου
ανεπίδεκτη μαθήσεως.
Ένα εσύ
το ένστικτό σου ένα
ότι κι αν γίνει θα κοιτάς τον ουρανό.
Ότι κι αν γίνει θα κοιτάς εμένα.

Η Διαμονή

Περαστικός,
αυτό είμαι.
Περαστικός,
σε μια δύσκολη μα όμορφη ζωή.
Κι όπως κάθε περαστικός τύπος,
έτσι κι εγώ
έχω σύντομη διαμονή.

Το Προπατορικό Αμάρτημα

Παραδείγματα
τα δεσμά σου αγκωμαχούν
ο πόθος ασθμαίνοντας
σε καταβάλει
σε ρίχνει
βυθίζοντάς σε στην ακολασία,
στην αγνότητα δηλαδή
της συνεχούς ηδονής.

Τα μπουρνούζια σου
τα φοράς πάντα λυτά
σε κοιτώ να βγαίνεις από το μπάνιο
βαπτίζεσαι σε μια ανίερη καθαρότητα
κάθε φορά πριν το σεξ.
Έχεις τρόπους και πάντα
είχες τον τρόπο να τελειώνεις
ήσυχα τα βράδια
μπρούμητα στο κρεβάτι σου.

Παράδειγμα
η καθαρότητα του δέρματός σου
φαινομενική
στους πήχεις φαίνονται
ανεξίτηλα τα σημάδια
από μια νοητική φαγούρα
που απαλύνει με τον πόνο.

Πάντα έκανες σύντομες
κι έντονες σχέσεις
πάντα ήσουν πιστή
πάντα σκεφτόσουν άλλα πράγματα
όταν ήθελες έντονα
να τελειώσεις.
Τα σκέφτεσαι κι ο άλλος
που είναι μέσα σου
δεν ξέρει τίποτα.
Και τότε τελειώνεις.
Μόνη σου. Πάντα μόνη σου.

Συγχρονισμός
μου το χες πει ότι είναι το παν
αλλά τώρα κατάλαβα,
συγχρονισμός με το δικό σου τικ-τακ
να σε ταράσσω τόσο
που να ακούς μόνο αυτό
ακόμη κι εγώ γίνομαι
ο εν σιγεί ηδονητής σου.

Τα λόγια μου σκαλίζουν
ένα απέραντο κοίτασμα φαντασιώσεων.
Για σένα και για μένα
πολλά είναι βουτηγμένα στη φαντασία
και γεμάτα οργασμό.

Τύψεις
νιώθεις
όταν φοβάσαι
τον εθισμό σου.
γυναίκα εθισμένη στη ζωή
πάντα φλερτάρει με το αποτρόπαιο
και το θάνατο,
την χαμένη της παρθενιά.
Το προπατορικό αμάρτημα.

Αποκλειστικά ερωτευμένοι

Τα βράδυα στην χώρα της κραυγής του έρωτα
με διαβατήριο το βλέμμα που κοιτά πίσω από τα λόγια
εκεί συναντιόμαστε,
στα κρυφά, στην πίσω αυλή
μέσα στις πορτοκαλιές.

Αχ πως κάνεις τον αέρα να ευωδιάζει όταν περνάς,
ακόμη κι οι φευγαλέες λέξεις γυρνάν και σε κοιτάζουν
αμέσως σ' ακολουθώ
τρέχω πίσω σου
σαν άνεμος βγάζω φτερά.

Τα μαλλιά σου άναψαν με τον ήλιο του καλοκαιριού
τα στήθη σου χορεύουν πάνω στην ανάσα σου
όλα μ' οδηγούν πιο κάτω
εκεί στα γόνατα
να σου ζητώ τα πάντα.

Θέλεις να γίνουμε μια για πάντα ιστορία;
Θες να αφήσουμε τον κόσμο πιο μεγάλο;
Ναι, να είμαστε μαζί
τόσο απλά, να είμαστε
πάντα μαζί αποκλειστικά ερωτευμένοι.

Μια λέξη

Τα λόγια σου
μοιάζαν με χάδια που άπλωνες ανάμεσά μας.
Το βλέμμα σου
απλά έδινε νόημα στο φως.
Εγώ σου μίλαγα
κι έβρισκα λέξεις
για να σου φανερώνω την ομορφιά
που υπάρχοντας δημιουργούσες.
Και έπειτα
κοίταξα στο σκοτάδι
για να φανταστώ μια στιγμή
τη ζωή χωρίς μαζί, δίχως εσένα.
Και κάπως έτσι σ' έχασα,
όπως ακριβώς το ήθελα
όπως το 'χα σχεδιάσει, τυχαία.
Τώρα πάλι μόνος
δίπλα σε ένα πρωινό
πλάι σ' ένα ξημέρωμα
κάτω από μια νύχτα
δίχως κανένα νόημα.
Νόημα:
η φαντασία που ερωτοτροπεί με τη λογική.
Δεν θέλω να σε δω,
τώρα συνήθισα να βλέπω στο σκοτάδι.
Δεν σε χρειάζομαι,
τώρα συνήθισα να υπάρχω
δίχως να ζω, έτσι απλά.

Μια λέξη
είχα κρύψει από σένα,
Εμένα.