Ποτέ δεν εμπιστεύτηκα τον άνθρωπο
λιγάκι μόνο αγάπησα σε αυτή τη ζωή
και δεν μου βγήκε σε καλό
αντίθετα με έκανε μικρό
κι εγωιστή.
Στο τέλος πάντα έχανα
ένιωθα την ήττα στο πετσί μου
άλλωστε οι νίκες ποτέ δεν αρκούσαν
και τα καλά λόγια
ήταν λίγα και ψεύτικα.
Μα η δυσφήμιση πάντα
ξετρύπωνε κάτι αληθινό.
Ανώφελο να ζεις για ν' αγαπάς
μιας και να αγαπιέσαι
μοιάζει με φυλακή.
Ποτέ δεν εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου
οξύμωρη μου φαίνεται τέτοια προσπάθεια.
Αλλά είναι τέτοια η απόγνωση του ανθρώπου
μπροστά στη μοναξιά
που θα αγκάλιαζε τον συνάνθρωπό του
ακόμη και τον απαγωγέα του ή τον εχθρό του.
Γονείς και κοινωνία
σε απαγάγουν απ' την ανυπαρξία σου
σέρνοντάς σε στη ζωή
να εκτίσεις την ποινή σου.
Όλα τα κανονικά
όλα τα νόμιμα
όλα τα λογικά
κατασκευές φυλάκισης της ανυπαρξίας
σε δομές άυλες, κοινωνικές.
Τα υπόλοιπα είναι θρησκεία
και διαφήμιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου