Παπούτσια που τρίζουν

Χτίσαμε πάλι το περίπτερο
για να προβάλουμε
για να πουλήσουμε
αντικείμενα κάθε λογής, εκλογής και λογικής.

Σαν παιδιά που παίζουν
στο δρόμο της γειτονιάς
δίπλα σε κασόνια αναψυκτικών
και χρωματιστά βότσαλα
έτσι κι εμείς παίζουμε
με τα χρώματα
με τους ανθρώπους
με το κυκλοθυμικό της ύπαρξής μας.

Πουλάμε κι
ανταλλάσσουμε
κομμάτια δικά μας
ξένα κι ότι άλλο βρεθεί στα χέρια μας
έτσι απλά γιατί είναι δικό μας
έστω και για μια στιγμή.

Στα βήματα των περαστικών
που περνάνε αθόρυβα μπροστά μας
και αδιάφορα χαμογελούν
μπροστά στην παιδική μας φύση
που ζει μέσα σε ένα φανταστικό περίπτερο
έχουμε ένα μαγικό δώρο,
για πρώτη φορά και τελευταία
πουλάμε
τα παπούτσια που τρίζουν
έτσι για να αποκτήσει κι η ησυχία ταυτότητα.