Μίλησε ένας ανθρωπάκος
για οράματα
για πράγματα
για όνειρα
και σκέψεις έκανε μικρές,
που μεγάλωσαν μαζί του.
Μα δε πέθαναν ποτέ.
Αυτός ο αιώνιος χωρισμός
είναι που τον λυτρώνει,
τώρα που δεν βλέπει
μείτ' ακούει
ούτε μιλά
αλλά
σαν δυο φώτα θολά
όλο ξεμακραίνει...
1 σχόλιο:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Καβάφης
Δημοσίευση σχολίου