Υπάρχουν απογεύματα
που μυρίζουν τέλος.
Ο ήλιος γέρνει αλλιώς,
ο αέρας κουβαλά σιωπή.
Τα παιχνίδια σταματούν
απότομα
Κι ο αέρας μυρίζει
Λες κι είναι τέλη Αυγούστου.
Για μια στιγμή νοσταλγία
Μένεις ακίνητος μες στο απόβραδο
Σαν να χάθηκε κάτι
που δεν ήξερες πως κρατούσες.
Μα το επόμενο πρωί—
το καλοκαίρι είναι ξανά εδώ.
Φωτεινό, γεμάτο υποσχέσεις.
Το ποδήλατο είναι εκεί
Ο δρόμος είναι ζεστός
Η γειτονιά γεμάτη ζωή
"Ε γιωρ, γιωρ, εεε γιωρ"
Κατέβα να παίξουμε
Όλα ήταν δυνατά:
ένα αυτοκίνητο από ξύλα,
μια αποστολή στους Αγίους Αποστόλους,
ένα μυστικό•
Παιχνίδι που φανερώνεται
από τον ιδρώτα και το χώμα
Και πριν το καταλάβεις—
ο ήλιος πέφτει ξανά.
Οι κολώνες της ΔΕΗ ανάβουν
Η μέρα σβήνει
Μα το πρωί,
πάλι καλοκαίρι.
Πάλι αρχή.
Πάλι για λίγο
όλα τέλεια.
Η ζωή δεν έχει βαρύτητα.
Μόνο δίψα
Μόνο φως
Σκιές από φυλλωσιές,
Νερό από βρύσες
Και σταγόνες ιδρώτα
Που λαμποκοπούσαν σαν πολύτιμες πέτρες
Στο μέτωπο της ξεγνοιασιάς.
