Η αυταπάρνηση του ''μαζί''

Τι κι αν τα όνειρα φυλάνε το μυστήριο
τόσο επτασφράγιστο
τόσο σκοτεινά διάφανο στην επαφή.
Εγώ κι εσύ περάσαμε την όχθη
αφήνοντας πίσω τα όνειρα
τις προσδοκίες για μας
και μαζί λουστήκαμε
μέσα στα ρόδα της επαφής,
από μέσα μέχρι έξω,
λίγο έως πολύ στην αυταπάρνηση του μαζί,
κόντρα στο κατεστημένο του χώρια
ενάντια στην εξάρτηση της μοναξιάς.
Εγώ κι εσύ ξεφλουδίσαμε εγωισμούς
κι απολαμβάνοντας τις σάρκες μας γυμνές
ζούμε ένα απύθμενο τώρα
θεϊκό
μέσα σε όλες τις ιδιότητες του ονείρου,
μα έξω απ' αυτό.
Δεν είναι όνειρο, Σ' αγαπώ.