Στα δύσκολα αγαπάμε καλύτερα

Τα μόνα λόγια που ακούγονται
είναι οι φόβοι των δειλων
κι οι ελπίδες των ερωτευμένων.
Τα μόνα άστρα που σβήνουν
είναι αυτά που γέμισαν το σύμπαν με ζωή.
Οι μόνοι άνθρωποι που φεύγουν για πάντα
είναι αυτοί που τα δώσαν όλα.

Τα μάτια σου κι ο χτύπος της καρδιάς σου
Τα χέρια μου κι ο ήχος της φωνής μου
Ένα ένστικτο παιδί κι ένας νούς στρατιώτης

Η θάλασσα που μας έσμιξε
αυτή που βάζει τα κύματα να μας χωρίζουν
μας κουβαλά στους ώμους της
υπομονετικά ώσπου να βρούμε τα παιδιά μας.

Τα όνειρα και τα ταξίδια
Τα δάκρυα και τα τηλέφωνα
Ο κόπος κι ο πόνος

Τα δοκιμάσαμε όλα, τα ίδια και τα αλλιωτικα
Χώρια, μαζί
Μακρυά και δίπλα
Πλάι-πλάι, πλάτη με πλάτη
Αυτό που έλειπε ήταν πάντα ένα:
Η αγάπη.
Αυτό που υπήρχε σε πλεόνασμα, ένα:
Το συμφέρον.

Και τώρα που όλα μας τα συμφέροντα γίναν σκόνη.
Τώρα που κι η επιβίωσή μας ίδια απειλείται.

Τώρα που το μόνο που σου έμεινε είμαι εγώ
και γω δεν έχω άλλο τίποτα παρά εσένα.

Τώρα στα δύσκολα, ψυχή μου
Εμείς αγαπάμε καλύτερα.