Αντέχεις;

Στα στάχυα της ημέρας
και στα κυκλάμινα που ποτίζονται
με νυχτερινά δάκρυα
αφήνω τα όνειρα μου να ξεκουράζονται,

μακρυά μου.

Μακρυά μου, γιατί δίπλα μου
τα πνίγω και τα καταστρέφω.

Τα συναρμολογώ ένα-ένα κάθε πρωί
για να τα φορέσω πριν ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί,

αντέχεις άραγε να με αντικρίσεις γυμνό;