Παντρεμένες με παιδιά. Πολλά παιδιά. Πολύ όμορφες αυτές οι γυναίκες. Καθαρές. Ευωδιάζουν αντηλιακό και φρεσκοπλυμμένη πετσέτα θαλάσσης. Όλες με βέρες και μάτια. Πανέμορφα μάτια που κοιτάνε τριγύρω. Παντού κοιτάν.
Η μια φοράει μαύρο μπικίνι, έχει άψογα μαυρισμένο δέρμα και σφριγηλό κορμί αλλά το πιο σέξυ πάνω της είναι τα μάτια. Γαλάζια που πρασινίζουν μπροστά στον ήλιο. Αυτή κοιτάει πολύ και καπνίζει πολύ και βάζει και πολύ αντηλιακό. Το καλύτερο όμως που κάνει πολύ είναι να χαϊδεύει το κορμί της, απαλά και με αισθησιασμό αγγίζει τα πόδια της, την κοιλιά της, το λαιμό της και το στήθος της. Παράλληλα επανατοποθετεί το μαγιό της συχνά για να μαυρίσει περισσότερο η λευκή σάρκα του καλοσχηματισμένου βυζιού της. Όλα αυτά τα κάνει ενώ σε κοιτά στα μάτια από μακρυά χωρίς ίχνος φόβου μόνο με πάθος με μοναδικές διακοπές τις βαθιές τζούρες καπνού που ρουφά με τα σαρκώδη χείλη της.
Η άλλη φοράει πράσινο μαγιό. Αυτή κι αν έχει κορμί. Και μαλλιά, τέλεια μακρυά, καστανόξανθα μαλλιά. Κοιτάει λιγότερο αλλά πιο νευρικά, πιο παράνομα. Βλέμμα απαγορευμένο που γαρνίρεται από απότομες αισθησιακές κινήσεις της γύρω από το ενήλικο εφηβαίο της και τον κώλο της. Ναι, έχει τέλειο κώλο, πως αλλιώς να το πει κανείς αυτό το απάνθισμα των καμπυλών γύρω από τους πανέμορφους μηρούς της;
Το δίλημμα.
Κάθε παραλία έχει κι ένα δίλημμα. Κι όπως κάθε δίλημμα έτσι κι αυτό έχει δυο επιλογές. Ή να μείνεις στη θέση σου και να παρατηρείς χαλαρός τις αισθησιακές τους κινήσεις, προσμένοντας εναγωνίως το επόμενο αισθησιακό άγγιγμα στο μηρό και το στήθος. Ή να αρχίσεις να πλησιάζεις την υποψήφια φανταστική ερωμένη, τοποθετώντας την πετσέτα σου κάθε μέρα όλο και πιο κοντά στο προκαθορισμένο σημείο, στο οποίο αυτή η γυναίκα απολαμβάνει τη θάλασσα, την αμμουδιά και τον αέρα. Όπως φαίνεται εγώ επέλεξα το πρώτο για αυτό και γράφω.
Η έκπληξη.
Κάθε παραλία έχει και μια έκπληξη. Κι αυτή η έκπληξη δεν ανήκει στις ηλικίες των -άντα αλλά γύρω στα δεκαοκτώ. Φοράει σιέλ μπικίνι. Τέλειο σώμα, σφιχτό ολοστρόγγυλο στήθος, που παίζει ολόχαρο πάνω-κάτω σε μια ομάδα καλογυμνασμένων κοιλιακών και στηρίζεται σε δυο καλλίγραμμα ψηλά πόδια. Μέλη που στάζουν μέλι. Το πρόσωπό της έφηβο με τάσεις παθιασμένης, γλυκιάς και παρθένας πρώτης ολοκλήρωσης.
Το όνειρο.
Κάθε παραλία έχει κι ένα τουλάχιστον όνειρο. Το εν προκειμένω έχει κοντά ολόξανθα μαλλιά, πανέμορφο πρόσωπο με λεπταίσθητα χαρακτηριστικά. Σώμα απερίγραπτο. Καλύτερο απ' όλα και ψυχή πιο γαλανή κι απ' το αθροισμένο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Αυτή η γυναίκα, όπως και κάθε άλλη φυσικά, είναι ζωή, γύρω στα είκοσι-επτά. Με αγαπάει και την αγαπώ. Δε με ξέρει όπως δεν ξέρω κι εγώ αυτή αλλά αγαπιόμαστε, σαν δυο άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Τέλος.
Κάθε παραλία έχει κι ένα τέλος. Κι αυτό έρχεται πάντα όταν δύσει ο ήλιος. Οι πετσέτες τινάζουν από πάνω τους τις πέτρινες διαμαντένιες νεράιδες καθώς κινούνται ρυθμικά στην αγκαλιά του αέρα υποκινούμενες απ' όλα αυτά τα πανέμορφα γυναικεία χέρια. Η παράσταση του ήλιου και της θάλασσας χαιρετά το κοινό της μιλώντας με το "Γεια" που λέει η μία στην άλλη. Με τυπωμένη την υπόσχεση για ραντεβού στην αυριανή παράσταση στο χαμόγελό τους.
Παράσταση στη οποία έκοψα εισιτήριο διαρκείας.
