Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Μόνη


Δεσμευμένη σε κοιτώ 
να κάνεις βόλτες στο πάρκο
το ξέρεις κι εσύ ότι ο χρόνος περνά
τα μάτια σου είναι προκλητικά
τα χείλη σου αναπάντεχα κόκκινα
και το κορμί σου 
από χρόνια τώρα 
περιμένει μια σπίθα 
για να γίνουν όλα ένα παρανάλωμα 
της φωτιάς που κάθε μέρα σβήνεις 
μαζί με τα όνειρά σου.
Θες κάποιος να σε καταλάβει
και να του δοθείς ολόκληρη μονομιάς.
Ο οργασμός σου είναι ένα με την ψυχή σου
η επιδίωξή του δεν σε εγκαταλείπει ποτέ.
Τα δάχτυλα σου είναι μακρυά
και ο τρόπος που αγγίζουν καθηλωτικός,
άλλωστε η αφή σου το ξέρει
πως μόνο με την σκληρή αιχμαλωσία
της στιγμής εγύρεται συθέμελα.
Γυναίκα είσαι μόνη 
στην απόλαυση και τον πόνο.
Αντίο.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

...και Στον πόνο.