Deja Vu

Ναι,
μου πες φεύγεις με τα φώτα.
Των ματιών σου το βαθος
εξαφανίζει κάθε μου εγνοια.
Μα φεύγεις, κι όλες μου οι έγνοιες χάνονται μαζί σου.
Εκτός απο μια, εσένα.

Ναι,
ξέρω πως υπάρχεις και στο σκοτάδι.
Γιατί το φως σου φαίνεται κι κει.
Χωρίς πολλά αρώματα αλλά με μια μόνο αίσθηση σ' αγγίζω.
Σε πιάνω, κατάλαβες;
Πιάνω τα χρώματά σου.

Είπαμε πολλά σε αυτές τις διακοπές.
Μέσα σε μια διακεκομμένη σχέση είπαμε κι εμείς πολλά.
Τι κι αν ολόκληρος νιώθω, ξέρω πως δε θα γίνω ποτέ.
Έτσι που γκρεμίζω τα κάστρα του μυαλού μου,
με τόση ταχύτητα,
δεν έχει μείνει τίποτα να υπερασπιστώ.
Παρά μόνο η τελευταία ανάμνηση,
να μαστε εμείς οι δυο μαζί.

Ναι,
ξέρω πως μήτε κι αυτή κατάφερα να σώσω.
Λες και το χα βάλει στόχο να τη χάσω.
Μα αυτά τα χρώματα που μύρισα
καθώς κοίταζα το άρωμα σου
δεν γίνεται να μην τα ξαναζώ.

Το τελευταίο deja vu της ζωής μου
θα σαι εσύ.
Ευτυχώς, γιατί θα δω όλα όσα θέλω πραγματικά
πριν γυρίσω στην νεκρή μου επιβίωση.
Καλά το βλέπεις,
πάλι επιβιώνω,
όπως με γνώρισες.