Σ' αγαπώ
αυτή η φράση πλέον μοιάζει με τιμωρία
που την γράφω χιλιάδες φορές στον πίνακα της σκέψης μου.
Ξέρω πως σχέση μαζί σου δεν κρατώ.
Ξέρω πως τα όνειρα σου με μαγεύουν.
Ξέρω πως πάντα κάποιο εγωϊσμό
οι μέρες βλέπουν κι αγριεύουν.
Μικρούλα μου "τί κάνεις;"
Με κάθε ειλικρίνεια σε ρωτώ "πού είσαι;"
Αν τύχει και χαμογελάς
τότε μαζί μου σίγουρα θα έχεις πάψει ν' ασχολείσαι
ή
αποφάσισες πως η αγάπη μας πλεόν μεγάλωσε
κι έμαθε μόνη της να περπατάει.
Σ' αγαπώ
κι εγώ κι ο πίνακας κι η κιμωλία.
Μα μοιάζουν όλα σαν ένα ποιήμα
που ψάχνει νάβρει μια τελεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου